m2m site and everything in between, kwentong kalibugan, malilibog, malibog, gay stories, gay filipino stories, tagalog gay stories, top gay philippines website, top pinoy gay site, pinoy libog stories, manila gay, bisexual, bromance, bakla pinoy, gay pinoy, hot pinoy men, hot filipino men, man to man, sexy pinoy men, pinoy gay porn, pinoylgbt, pinoy homosexual, becky nights, philippines first gay blog, pantasya, pinoy tagalog gay story, tagalog gay story, bakla story, bading story,biggest pinoy gay blog, hot pinoys planet, asian, pinoy kaplogan, bear men, pinoy male discreet, men's secret, dude pinoy,malilibog pinoy tambayan, hot pinoy men,pinoy callboy, gay manila, gay ofw hangout, ofw hangout, pinoy tambayang, pinoy gay indie film, bisexual pinoys, tambayang lonely boys,mencircle, pinoy all male online community, kaplogan, star, barkada, pogay chatroom, that's my tomboy, pogay,pinoy gay porn, pinoy gay chat, kantutan stories, pinoy gay stories, pinoy m2m stories, kwentong kalibugan, pantasya stories, pantasya collection, tagalog gay stories, gay filipino stories, top pinoy gay site, pinoy libog stories, gay pinoy, bakla sites, bading sites, pinoy gay porn, pinoy gay, pinoy gay scandals, m2m pinoy, pinoy gay movies, pinoy gay indie,

Tuesday, April 23, 2013

Sa Likod ng mga Bato (Part 13) FINALE

By: Ton

Pareho na kaming graduate; siya ay civil engineer na at ako naman ay ganap ng nurse.  Malapit na ring matupad ang pangaran namin ni Inay, Nasa unang taon na ako ng medicine. And due to my father’s request I enrolled in  Medical School  in Australia para magkaroon ng konting bonding with him.  Matanda na rin naman siya at hindi na angkop sa katawan niya ang maparoot-parito. Hindi naman niya maiwan ang kanyang mga nesgosyo  at mamiss raw niya ang kanyang mga apo.  Nakiusap din si Kuya na doon na ako mag-aral upang kahit papaano may tumitingin kay Daddy.  Constant pa rin ang communication namin ni Cocoy..  Sa ngayon pwede ko ng sabihin na nakita ko na ang buhay sa kabila ng mga bato.  Ilang taon na ang nakakaraan nangarap akong alisin ang mga batong ito at tuklasin kung ano ang nasa likod, hindi iyon naging madali.  Ilang beses din akong nagbalak sumuko, ilang beses din akong bumagsak at ilang beses din akong muntikan ng magpatalo sa hamon ng buhay.  Subalit salamat sa tulong ng isang taong patuloy na umalalay at sa twina na nasa aking likuran upang itayo ako sa bawat pagbagsak..  Hindi ko alam kung mararating ko kung nasaan ako  ngayon kundi dahil sa kanya.  Mula noong mga bata pa kami, hangga ngayon siya pa rin kakampi ko. Kay sarap alalahanin ng kahapon, dati akala ko ay titingnan ko na lamang ang mga batong iyon bilang pangarap subalit ngayon sa mga batong iyon ako nakatapak habang tinatanaw ang naghihintay kong bukas. Alam kong hindi pa tapos ang laban sa buhay, marami pang pagsubok pero isa lamang ang tiyak, mas matapang at mas malakas na ang loob ko ngayon dahil alam kong may mga taong nagmamahal sa akin.

    “Hoy Antonio, ano ba, kanina ka pa walang kibo diyan? Salita ako ng salita hindi ka umiimik diyan. Ano ba nangyayari sayo, hanggang diyan ba naman tulala ka pa rin?”
Nakop, si Cocoy, kanina pa pala nagsasalita, nalimutan ko, nawili na naman ako sa pagrereminisce sa aking nakaraan.  Kay sarap naman talagang alalahanin ng iyong nakaraan, lalo na’t kasama siya doon. Siya ang laging bida sa aking buhay.
    “O bakit naman, ano palang sinasabi mo?”
    “Tinatanong ko lamang po kung siguradong makakauwi ka sa Linggo, ano na naman  ba tinira mo diyan at bangag ka naman yata?”
    “Ano bang tinira? Ikaw ang tirahin ko diyan makita mo, oo ilang ulit mo na bang tinanong yan, sa araw-araw nating pag-uusap lagi na lamang iyan ang tinatanong mo.  Uulitin ko, may ticket na ako Linggo ang flight ko kaya sunduin mo ako sa Lunes,  approved naman ang bakasyon ko so ano pa ba hinhintay mong sagot?”
“E di gawin mo kung kaya mo…. Hahaha., naniniguro lamang naman malay ko ba bigla nagbago isip mo, ikaw pa madalas magbago ang isip.”
“Hindi naman halatang masyado kang excited ano bro?”
‘Basta, sa Lunes meron akong mga surprises sayo,
“Surprises? Talagang may ‘s’?”
“Oo kasi hindi lamang iyon isa”
“Ano yun?
“Gago ka ba, kung sasabihin ko paano naging surprises?”
“Aba Marcos, may pa surprises, surprises ka pang nalalaman ngayon, isang taon lang akong nawala lalo ka yatang naging maarte,  dati ka ng maarte ngayon e nadagdagan pa yata,  sabihin mo na kasi kahit yung isa lang, sige baka magbago isip ko hindi na ako umuwi.”
 “Ang daya naman, wala namang ganyanan…hmmm sige pero isa lang ha…yung iba surprise talaga ha…promise uuwi ka sa Sunday ah?
“Sige na, sige na  umiral na naman ang pagka isip bata  mo…”
“Pare, hintay ka na ng inaanak mo…hehe”
“You mean?”
“Oo nga…hahaha! kaya nga umuwi ka na agad, 6 weeks pregnant si Jaana.”
“Wow congrats pare, pakisabi din kay Jaana. Tatay ka na…hahaha…dapat pala magtino ka na.  I’m so happy for both of you,”
“Matino naman ako ah, kaw lang naman nagsasabi na hindi ako matino…hahaha…kasi ikaw din naman hindi matino ah?”
“Tama…E yung second bang surprise e best man ako?
“Best man ka naman talaga , kaya lang hindi pa ngayun, pag-hahandaan pa namin.”
“O sige, sige, hintayin nyo ako, parang lalo akong naexcite umuwi, regards na lang kina Nanay Paz at sa mga sisters mo. Congrats ulit, ang saya ko talaga para ‘yo.  Pakisabi sa kanila may pasalubong ako sa kanila kaya hintayin nila ako.”
“Sa akin ba wala? Hmp! Sige sasabihin ko, wag na silang matutulog hintayin ka nila.”
“Ikaw pa mawalan, imposible yata yun.”
Totoo naman yun matagal na akong nakapamili ng pasalubong ko para sa kanya.  Nang magbalak akong umuwi siya talaga nasa isip ko, wala naman akong uuwiang iba siya lamang kung kaya nang sinabi ko sa kanyang masaya ako dahil magkakaanak na siya,   totoo iyon masayang-masaya ako dahil iyon naman talaga pangarap niya magkaroon ng masayang pamilya at alam ko dahan-dahan ay natutupad na ang mga pangarap namin at iyon lamang din ang pwede kong gawin sa kanya ang I-wish na sana maging masaya siya,
Parang ang haba ng bawat araw, gustong-guto ko na umuwi.  Nakapack na lahat ang mga gamit ko. Araw-araw kong tinitingnan ang pasalubong ko sa kanila, lalo na sa kanya, at araw-araw din kaming magkausap ni Cocoy, araw-araw naming binibilang kung ilang araw na lang. 
“Bro, sumisipa na baby ko,” minsang pagyayabang niya.
“Sira, alam mo ba kung ano pa lamang itsura ng 6-week old fetus? Para lamang siyang butiki.”
“You mean, buntot yung nararamdaman ko, Tonton naman!” sabay tawa ng malakas.
“Gunggong ka talaga, pati yung baby na walang kamalay-malay, niloloko mo na, paglaki niyan ipapasipa talaga kita.”
“Umuwi ka na kasi, bilisan mo na, I miss you!” ang paglalambing niya. 
“Oo nga pauwi na hintayin mo lilipad ako. Miss you too bro! Kung pwede lamang na nariyan na ako now. Ginawa ko na.”
“Parang ang tagal ng isang taon, hindi pa rin ako nasasanay na malayo ka pero ayos lang yun ilang araw lang magkakasama na rin tayo…hahaha, I can’t wait bro…”paglalambing niya.

Sana bukas ay flight ko na,  hindi na ako makapaghintay.  Miss na miss ko na si Cocoy. Ang dami kong ikukuwento sa kanya. Ang dami kong sasabihin sa kanya, hindi sapat ang cellphone para masabi ko sa kanya ang lahat.
Ito na yata pinakamahabang flight na naranasan ko.  Kung marunong lamang akong magpalipad ng eroplano kanina pa ako nakiusap na humalili sa piloto namin.  Bakit ba parang ang bagal-bagal namin.  Sa airport nagtaka ako, bakit wala si Cocoy, ano na naman kayang kalokohan binabalak ng Mokong.  Hmm, ako naman mang surprise sayo, hindi kita hihintayin..sumakay ako sa taxi pauwi sa amin.  Haha bahala kang maghanap diyan.  Kagaya ng eroplano, wala namang traffic pero parang napakabagal, sinilip ko ang speed namin 100km/h mabilis naman pero bakit ang tagal namin bago makalabas ng Manila. Pumikit ako, matutulog muna ako para hindi mainip.  Pagmulat ko nakahinto kami sa tabi, nakatingin sa akin ang driver.
“Sir, saan po tayo, nasa Batangas na po.” Tanong ng driver
Tiningnan ko cellphone ko, walang text, wala rin missed call.  Ibig sabihin wala talaga siya sa airport.  Medyo disappointed ako. “Pasensiya na, nakatulog ako, diretso lamang tapos kanan tayo sa susunod na kanto at tuluy-tuloy na ulit.
Itinuro ko sa kanya ang daan papasok sa amin.  Pagkababa ko iniabot  ko  ang bayad kasama na ang tip sa mabait na driver.   Diretso ako sa bahay namin. Anak ng Teteng, sumalubong sa akin ang malaking tarpaulin.  May dalawang pictures ko noong bata pa ako.  Naisip ko buti pa ang loko at may naitagong pictures na yon.  May isa pa noong mag graduate ako ng Elementary at ang isa pa ay  noong High School, pero ang pinakalamaki at nasa gitna College Picture ko. Malaki din at pagkakasulat ng  Advance Happy Birthday and Congratulations for Passing Nursing Board Exam. Bigla kong naalala hindi nga ako nakapagcelebrate ng pagkakapasa sa Board kasi pagkatake ko ng exam naging abala ako sa pag-aayos ng mga papers para makaenroll ako sa Austalia.  Nasa Australia na ako ng lumabas ang result.  Napakamot ako sa ulo.  Next week pa birthday ko ah, hmm, kaya pala surprise. Ito talagang si Cocoy, hindi nauubusan ng pakulo.  May banderitas pa, natatawa na lamang ako habang lumalapit.  May catering din, pero bakit ganon, iilan lamang ang tao at bakit parang hindi sila masaya?  Walang bumati sa akin, parang lahat ay tahimik lamang na nakatingin. Hindi ko alam kung ano ang iniisip nila.  Saka bakit wala si Cocoy? Ano na naman ang kalokohang nasa isip nito. Ipinasok ko ang gamit ko sa loob ng bahay,  Hindi ako nagtanong dahil alam kong lahat sila’y kasabwat ni Cocoy.  Nagpalinga-linga ako, wala talaga.  Pupuntahan ko sa kanila, tiyak may pinaplano yun.
Halos patakbo ako lumabas ng bahay, ganon pa rin malungkot silang nakatingin sa akin. Madaming tao sa kanila, medyo madilim na noon at hindi ko masyadong makilala kung sino mga naroon.Tatawag sana ako ng malapit na sa kanila nang matigilan ako. Maraming ilaw. Halos sumabog ang ulo ko sa nakita ko pag pasok ng pinto, Isang Kabaong! Sa loob ng kabaong, nakahiga ang taong hindi ko naisip na makikita ko sa ganoong ayos. Hindi ako nakapagsalita, nanatili lamang akong nakatayo, gusto kong sumigaw, tawagin ang pangalan niya, gusto kong magtanong kung bakit at anong nangyari, pero walang lumalabas sa aking bibig.  Parang ayaw maki cooperate ng aking dila sa gusto ng utak ko. Inulit ko, ibinuka ko ang aking bibig.  Wala talaga.  Hanggang maramdaman ko na lamang tumutulo ang luha sa aking mga mata, at nanghina na ang aking tuhod at tuluyan na akong napaluhod. 
“Cocoy,Cocoy, anong nangyari? Anong nangyari sayo?
Isang babae ang nag abot sa akin ng isang basong tubig.  “Otoy uminom ka muna. “Pagkatapos kong makainom, inalalayan nila ako sa malapit na bangko. Lumapit sa akin ang Ate niya.
“Abalang-abala kami sa paghahanda para sa surprise niya sayo.  Nang tumawag boss niya at may problema daw sa Site.  Ayaw sana niyang umalis dahil nga ayaw niyang iwan ginagawa niya. Ayaw niyang may mamiss siya sa kanyang plano.  Pero nakiusap ang boss niya na sumaglit dahil umaga pa naman.  Napilitan siyang sumunod kahit labag sa kalooban niya. Sa site askidenteng bumagsak ang hindi pa tuyong slabs at dalawa silang naipit sa loob.  Nakaabot siya sa ospital hindi katulad nong isa.  Pero wala pang isang oras ay binawian na rin ng buhay”
  “May dinukot siya sa bulsa, Ipinapabigay niya ito sayo, Happy Birthday daw, pasensiya na daw at hindi niya personal na naiabot sayo” iyon lang ang nasabi niya sa akin bago niya ipinilkit mata niya.” At tuluyan na rin siyang nagtakip ng mukha dahil hindi na napigilan ang pag-iyak.  Muli akong tumayo. At lumapit sa kabaong niya, tiningnan ko mukha niya,
“Cocoy, isa ba ito sa mga  surprises mo? Hindi ako natuwa.  Ito na ang pinakamasakit na ginawa mo sa akin. Ito ang surprise na kailan man hindi ko inasahang gagawin mo.  Bakit naman ngayon pa, bakit hindi mo ako hinintay. Cocoy bakit ngayon pa?” Muli ay nagdilim sa luha ang aking mga mata.
Nang magliwanag muli ang aking paningin, nasa tabi ko si Jaana.  Tahimik na umiiyak.  Tiningnan ko siya.
“Pano ka na, kayo?” pabulong ko sa kanya habang nakatingin ako sa kanyang tiyan.
“Ewan ko. Hindi ko alam, hindi ko pa talaga alam Ton.” Alam kong nabigla siya sa tanong ko.
“Alam ko na ang lahat, nabanggit niya sa akin, noong huli kaming mag-usap.”
Sa anim na araw na burol niya, hindi ako umalis sa tabi niya, ayokong mawala siya sa aking paningin.  Nagpapaalam lamang ako sa kanya, kung umuuwi ako upang maligo at magpalit ng damit..  Hindi ko na matandaan kung ilang beses lamang akong  akong tumikim ng pagkain  sa mga araw na iyon.  Iyon ay kung pinipilit lamang nila ako dahil magkakasakit ako sa ginagawa ko. E ano ba kung magkasakit, ano pa ba gagawin ko ngayon, may sasakit pa ba sa nangyayari ngayon? Hindi ko alam kung saan pa nangagaling ang aking mga  luha dahil  everytime sisilip ako sa kanyang kabaong parang awtomatikong bubukal ng luha sa mga mata ko.  Wala naman akong masabi, tuwing babalakin kong kausapin siya walang boses na lumalabas sa aking mga labi.  Hindi ko kayang ipaliwanag ang sakit na nararamdaman ko. Nakikita ko ang mga tao sa aking paligid tahimik lamang nila akong pinapanood, mahihinang hikbi at singhot lamang ang maririnig mo sa paligid. Alam ko naaawa sila sa akin  pero wala silang magawa upang kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko.
Hindi ko gustong sumama na makipaglibing sa kanya dahil ayokong makita ang pag-alis niya pero mas ayokong hindi ko siya maihatid sa huling hantungan niya at magbigay ng huling respeto sa kanya.  Ayokong umalis siya ng hindi nakakapagpaalam.
Parang nag flashback sa akin ang eksena namin noong magpapalam ako na mag-aaral sa Maynila, Ngayon alam ko na kung bakit hindi siya nagsalita noon, ang hirap palang magpapalam, ang sakit pala. Ang sakit magpaalam sa isang aalis.  Pero bumalik naman ako Cocoy, pero ikaw habang buhay na ang pag-alis mo. Sabi mo hindi mo ako iiwan, ang daya-daya mo naman kung kailan abot kamay na natin ang ating mga pangarap. Ang tagal nating hinintay ang mga sandaling ito. Narito na Cocoy,  ito na iyong hinihintay nating pagkakataon pero bakit ngayon ka mawawala. Naalala ko ang lahat ng masasayang araw na magkasama kami ang lahat ng pagtawa at pag-iyak namin, ang lahat ng pagmamahal na alam kong inuukol niya sa akin. Ang lahat ng pagsasakripisyo niya para sa akin.  Ang lahat ng tungkol sa kanya.
“Cocoy…” iyon lang ang naibulong ko.
At muli ay tumulo ang luha ko. Wala akong naintindihan sa mensahe nilang  lahat mula sa nagbendisyong pari, hanggang sa kay Nanay Paz, sa tatay niya at mga kapatid niya.  Blangko ang utak ko ng mga oras na iyon.  Noon ang tanging nararamdaman ko ay ang katotohanang wala na si Cocoy, wala na ang kaisa-isang taong nagpahalaga sa akin ng higit pa sa kanyang sarili. Nanatili akong nakatayo, parang hindi ko kayang iangat ang aking mga paa.  Nailagay siya at naisara ang kanyang huling hantungan na nasa ganoon pa rin akong ayos, hawak ko pa rin ang puting rose na ibinigay ng hindi ko na matandaan kung sino, nakita kong lahat sila ay naghagis ng ganon bago isara, pero hindi ko maigalaw ang aking katawan,  nanatili lamang akong nakatayo at nakatingin hanggang sa kahuli-hulihang bahagi ng kabaong nya na matatanaw ko.
Nakakalis na silang lahat pero nanatili pa rin ako sa harap ng kanyang puntod. Hindi ko alam kung gaano ako katagal nakatayo doon
Hindi ako nag sasalita. Hindi ko pala kayang magpapalam. Pagod na pagod na ang isip ko, ayaw ng gumana, wala na rin akong masabi.  Tahimik lamang akong umiiyak, Ayoko na sana pero hindi nakikinig ang aking mata patuloy ang pagdaloy ng mga luha mula rito.   Naramdaman ko na may umakbay sa akin.  Nilingon ko siya.  Ang tatay ko.
“That’s enough son. Let him rest now.”
Parang bata yumakap ako sa kanya, at ibinuhos ang ilang araw ko ng kinikimkim na sakit, umiyak ako ng umiyak, humagulhol ako na hindi ko nagawa mula ng makita ko siya sa kabaong.  Ngayon higit kailan man ngayon ko nadama ang sakit na dulot ng  kanyang pagkawala, alam kong simula pa lamang ito at natatakot ako, hindi ko alam kung kakayanin ko ang mga susunod pa, hindi ko alam pano ako babangon ngayong wala na siya, Paano ko haharapin ang bawat umaga na wala nang mangungumusta sa akin?  Paano ko tatanggapin na wala na si Cocoy --- si Cocoy ang mula ng magkaisip ako ay kasama ko na at karamay sa lahat ng pinagdaanan ko sa buhay.  Si Cocoy lamang ang tunay na nakakaintindi sa akin.  Si Cocoy lamang iyon, at ngayong wala na si Cocoy paano ko itutuloy ang buhay?  Sa bawat pagdapa ko siya ang nagbabangon sa akin.  “Paano na ako ngayon?” Bulong ko sa aking sarili. “ Paano ko haharapin ang buhay na wala ka?”
Naisip ko sa mga ganitong pagkakataon ko higit na kailangan ang isang kaibigan. Sa ganitong pagkakataon dumarating si Cocoy kahit hindi ko sabihan.  Pero sa pagkakataong ito mag-isa kong haharapin ang sakit. “Cocoy, sinanay mo ako na sa lahat ng  panahon ay kasama ka sa pagharap sa pagsubok.  Akala ko matapang na ako dahil  lahat na yata ng pagsubok naranasan ko sa aking buhay, pero hindi mo  ako naihanda sa ganito.  Hindi ko naisip na minsan mangyayari sa atin ang ganito. Hundi ko alam kung ano na ang mangyayari pagkatapos nito. “
Naramdaman ko patuloy lamang niyang hinahaplos ang aking likod.  Nang maramdaman niyang ok na , inakay niya ako pasakay sa kotse niya. Hindi siya nagsalita kahit ano paman.  Diretso lamang ako sa kwarto ko at nahiga. Pero saglit lamang, Natamaan ng aking paningin ang regalong ibinigay ni Ate sa akin.  Marahan kong pinunit ang gold wrapper nito. Isang mamahaling relo. Naalala ko kung saan ko nakita ang relong iyon. Sa SM Mega Mall
“Bro, ang gara ng relo!” sabi ko kay Cocoy.
“Oo nga ano, kaya lang super mahal,”
“Sana makabili ako ng ganyan balang araw,”
“Kaya mo yan, isipin mo na kaya mo, magkakaroon ka niyan, paghahandaan natin yan, ngayon pa graduating na tayo sa College” ang paniniguro niya.
“Sana nga, pero matagal pa yun.” Pagtatapos ko.
Nalimutan ko na ang usapan naming iyon ngayon ko lamang ulit naalala.
Lumabas ako at bumalik sa aming tambayan.  Naupo ako sa isang bato. At dito tahimik kong pinagmasdan ang papalubog na araw.  Ito na ang simula na mag-isa kong haharapin ang lahat ng paglubog ng araw sa aking buhay. Dahil mabuti pa ang araw sa bawat paglubog niya ay may muling pagsikat na hihintayin, pero si Cocoy ay tuluyan ng mawawala.
Muli ay nasa harapan ako ng puntod ni Cocoy, Napakatagal na mula ng huli akong tumuntong sa lugar na ito.  Parang napakahaba ng tatlong taon.  Marami na ang nagbago, marami na ang nangyari. Pero narito pa rin ang kirot, ang sakit na dulot na pagkawala ni Cocoy ay sariwang sariwa pa rin na parang kahapon lamang nangyari. Hindi sapat ang tatlong taon para malimutan ko ang lahat ng nararamdaman kong sakit.
“Daddy, are you done?  Let us play,  Daddy please let us play!” tinig ng isang 2 taong gulang na bata.
“I’m sorry  Marcus, you just  play with Mommy Jaana, Daddy is still busy, I want to stay  here with Tito Cocoy for a while.” Hinalikan ko siya sa noo.
“Ok Daddy, Hi Tito Cocoy!” at kumakaway siyang pinuntahan ang Mommy niya.
Tama! siya yung anak nina Cocoy at Jaana,  pagkatapos ng libing kinusap ko si Jaana na ayokong lumaki ang baby nila ng walang ama, dahil alam ko kung gaano yun kahirap.  Napakaliit na sakripisyo kumpara sa ginawa ni Cocoy para sa akin.  Nagpakasal kami sa Australia, nagsama at hindi nagtagal natutunan ko na rin siyang mahalin at ganon din siya sa akin. Ngayon ay ipinagbubuntis na niya ang aming anak ---- ang pangalawa naming anak,  walang nakakalam na ang panaganay naming  si Marcus ay tunay na anak ni Cocoy maliban sa amin ni Jaana, at habang panahon wala ng ibang makakalaam pa.
“Pangako Cocoy, hindi mararanasan ng anak natin ang lahat ng pinagdaanan ko, hindi ko hahayaang  mangyari iyon dahil baka hindi niya kayanin, walang Cocoy na aalalay sa kanya.”  Mamahalin ko siya bilang tunay na anak, mamahalin ko siya dahil siya’y anak mo at sa tuwing titingnan ko siya nakikita kita sa mga mata niya at habang buhay ko iyong ipagpapasalamat sa yo.  Tinitiyak ko sa yo sa kanyang paglaki ay mamahalin ka rin niya, dahil ipapaunawa ko sa kanya kung gaano ka kabuting tao, kung paano mo ako minahal at lahat ng sakripisyo mo sa akin. Mamahalin ka niya dahil you deserved to be  loved.  Isa kang napakabuting tao Cocoy.”
“Cocoy, ngayon tanggap ko na ang lahat, sorry hindi na ako nakabalik dito, hindi ko kayang tanggapin noon na wala ka, Paalam Cocoy.  Kung alam ko lamang na ganyan lamang kaikli ang panahon na ibibigay ka sa akin ng Diyos, sanay sinamantala ko na ang pagkakataon, sinulit ko ang bawat sandaling kasama ka.  Ganoon pa man, salamat sa maikling panahon nakasama kita.  Sayang at hindi ko nasabi sayo ang matagal na sanang  sinabi ko.  Mahal na mahal kita Cocoy.  Mahal kita higit pa sa alam mo. Mahal na mahal kita.  Hindi ko maamin sa sarili ko noon dahil napakalaking bato ang nakaharang sa atin.  Natakot akong hindi tayo tanggapin ng mundo. Natakot akong baka hindi nila tayo maunawaan.   Alam kong iyon din ang nararamdaman mo, kailangan nating pigilan ang anumang nararamdaman natin dahil iyon ang dapat, iyon ang hinihingi sa atin ng pagkakataon. Ganoon pa man masaya akong naramdaman ko ang pagmamahal mo para sa akin. Naranasan kong mahalin ng tulad mo.  Pero Cocoy, hindi kayang tapusin ng iyong pag-alis ang nararamdaman ko para sa iyo. Patuloy pa rin kitang mamahalin saan ka man naroon ngayon. Mananatili ka pa rin dito sa puso ko, kahit lumipas pa ang maraming taon mamahalin pa rin kita sa isip, sa puso at sa buo kong pagkatao, mamahalin kita habang panahon.”
“Alam ko sa kabila ng malalaking bato, nariyan ka lamang at naghihintay.  Alam kong darating ang panahon magkikita tayo diyan. At sa pagkakataong iyon hindi na tayo maghihiwalay.  Cocoy hintayin mo ako ha. Miss na miss na kita”
“Paalam Cocoy, Paalam mahal kong kaibigan hanggang sa muli nating pagkikita!”
Sa inyong lahat na matiyagang nagbasa ng kwentong ito maraming salamat sa pagsama sa akin na alalahanin ang matatamis at mapapait na alaala namin ni Cocoy.  Sinulat ko ang kwentong ito bilang pagkilala sa isang dakilang tao at mapalad ako na nakilala at nakasama ko. Pero  kahit hangga ngayon habang tinatype ko ito dito sa harapan ng kanyang puntod, 3rd death year anniversary niya, patuloy pa rin tumutulo ang aking mga luha. Hindi sapat ang tatlong taon upang mapawi ang sakit ng pangungulila ko sa kanya.   Subalit alam ko ang mga luhang ito ang muling magpapatatag sa akin. Dahil naniniwala ako na  may buhay pang naghihintay sa akin at sa aking pamilya sa likod ng malalaking bato.

90 comments:

  1. first. tama naisip ko. namatay si cocoy sa ending.. kakalungkot naman.

    ReplyDelete
  2. wow ganda ng story kya lang nakakalungkot ang pagkawala ni cocoy :(

    -ken

    ReplyDelete
  3. Nakakalungkot naman...kala ko sla pa rin hanggang sa huli..sana makakatagpo rin ako ng isang cocoy sa buhay ko...Good job tonton...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Agree, sana ako rin may mahanap na Cocot sa buhay ko.

      Delete
  4. Nakakaiyak. Akala ko naman may happy ending kahit yung pangarap lang nilang tapat lang bahay nila, di pa rin natuloy. Akala ko nga si Cocoy yung taxi driver tas nagkukumwari lang tas baka di pa pala talaga siya patay. Pero wala na, patay na pala siya.

    Grabe, dami kong napulot na aral dito. Eh kahit gano tayo kasaya, kahit naabot na yung pangarap natin, yung akala na natin lahat, di pa rin pala talaga tayo siguro what might happen to us. Kaya we should live life to the fullest and forgive the one who hurt you kahit na mahirap.

    Ayon, ang bigat ng pakiramdam na dahil wala na si Cocoy. Pero nasa mabuting pangangalaga naman anak niya, so nothing to worry na si Cocoy and buti naman na natutunan ng mahalin ni Tonton si Jaana ngayon. Eh sana lang di nila ilihim kay Marcus kung ano talaga ang totoo, habang bata pa sita eh dahanin na nilang sabihin hanggang sa matangap niya yun at malaman ang totoo. Sigurado naman kasing matatangap niya yun kasi parang kapatid na rin si Tonton at Coco ay siguradong palalakihin nila ng mabuti di Marcus so siguradong mabaet yun.

    Nice job, Tonton kahit nakakaiyak. My condolences and praters to the soul pf your dear departed, super everything, Cocoy.

    :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Tama!! Laki Ng Natutunan Ko Dito... Condolence po Kuya Ton.. ang buti Mong Tao...masakit Man God gave You Kuya Cocoy thru Little cocoy...God Is good Talaga.. im the one Who posted 11:06 Pm.just Below this.. hays.. parang Ako Ung Nmatayan..

      Delete
  5. Auko sa ending hindi happy kakainis..

    ReplyDelete
  6. Nadala ako tuloy ako sa kwento..iba ito sa lahat..alam kong hanggang ngayon ay sariwa pa ang sugat sa puso tonton pero ganyan naman talaga ang buhay eh..may umaalis at may kusang dumadating..sa buhay mo umalis man ng tuluyan si cocoy ay dumating naman sa iyo ang pagkakataon na makilala at mapamahal sa iyo si jaana at ang tanging alaalang naiwan ng mahal mo si marcus,.alam ko na nanghihinayang ka dahil hindi mo tuluyang nasabi kay cocoy ang tunay mong nararamdaman habang siya ay nabubuhay pa pero batid ko na nadarama niya iyon at naririnig..tandaan mo lagi na nandiyan lang siya nagbabantay sa iyo..ang kwento mong ito tonton ay kapupulutan ng aral..this a story of lasting love and friendship na lalong tumatag sa hamon ng panahon and at the same time a story of courage and great edetermination to succeed despite there are big stones that hinder your way to the ultimate success..to cocoy,.may you rest in peace. i know you are happy in the side of our Creator now..to tonton..i congratulate you for sharing with us your story..i know you experience lots of difficulties sa pagsulat ng iyong kwento ng pag-ibig, buhay, at pag-asa..maaari ba akong maging ninong ng anak mo? just me up for your approval here's my digit zero nine nine nine four zero seven five eight zero four..Godbless and more power..


    -nhel-

    ReplyDelete
    Replies
    1. Gawan sana to Ng Movie kahit mmk O Magpakaylanman Mn Lng...

      Rhalph

      Delete
  7. I rarely comment on stories but this one deserves all the applause. Not the typical story you see in this site but definitely one of the best. Thank you for sharing this story.

    -MD

    ReplyDelete
  8. it makes me cry a lot ! sinubaybayan ko tlga ang story na ito .. iloveyou cocoy at tonton..


    -james

    ReplyDelete
  9. ano ba naman to, sobra na din luha ko now e madaling araw pa, ang lungkot naman, dalang-dala ako sa kwento mo.

    ReplyDelete
  10. parang nanood lang ng isang heavy drama, pero in fairness hindi siya OA, maganda pagkakakwento mo Ton, ramdam na ramdam ko ang emosyon mo, yung sakit at pagkalungkot mo kahit sa pagsusulat mo ay nagawa mong parang personal mong sinasabi. Ganyang ganyan din naramdaman ko ng mawala GF ko at hanggang sa ngayon nararamdaman ko pa rin ag sakit after 4 years.

    ReplyDelete
  11. “Alam ko sa kabila ng malalaking bato, nariyan ka lamang at naghihintay. Alam kong darating ang panahon magkikita tayo diyan. At sa pagkakataong iyon hindi na tayo maghihiwalay. Cocoy hintayin mo ako ha. Miss na miss na kita”
    “Paalam Cocoy, Paalam mahal kong kaibigan hanggang sa muli nating pagkikita!”

    Sobrang na touch ako sa part na to, Sana nga Ton, magkita na kayo, hanggang sa huling part ng story mo patuloy mopa rin akong pinahanga sa tatag mo. Sana kahit konti maging gaya mo ako na sa panahon ng pagsubok, nakakapag isip pa rin ng tama, at patuloy na nakaka move on pagkatapos ng lahat.
    Dami ko natutunan sa yo, tol kung pano harapin ang buhay. Salamat!

    ReplyDelete
  12. “Alam ko sa kabila ng malalaking bato, nariyan ka lamang at naghihintay. Alam kong darating ang panahon magkikita tayo diyan. At sa pagkakataong iyon hindi na tayo maghihiwalay. Cocoy hintayin mo ako ha. Miss na miss na kita”
    “Paalam Cocoy, Paalam mahal kong kaibigan hanggang sa muli nating pagkikita!”

    sobrang na touch ako sa part na ito. Sana nga magkita kayo muli. Hanggang ngayon umiiyak pa din ako. Ton, hanggang sa huling part ng story mo, pinahanga mo ako. Kahit ano pinagdadaanan mo nananatili kang matatag at nakakapag isip ng tama. Sana kahit konti magaing gaya mo ako kung paano haharap sa pagsubok ng buhay. Salamat, ang dami kong natutunan sa kwentong ito.

    ReplyDelete
  13. alisin lang yug ilang sex scenes, ang kwentong ito ay pwede na gawing movie, sana nga ganito gawing theme ng mga movies now para naman mabago sa normal story

    ReplyDelete
  14. Pwede kayang may ibang version ang ending ng kwento na to? Parang hirap tanggapin na wala na si cocoy..

    ReplyDelete
  15. Reality hurts most.. gusto man nating bagohin ang kwento pero ito na tlaga ang nangyari.. Dr. Ton or if Doctor kna.. Im proud of your undying love.. Man umiyak ako ng nagbabasa ako sa kwento mo.. I cant get over.. masakit na masakit cause Marcus deserves so much life..kakabasa ko lang ng quote na to before reading this "How come the people who deserve the best in life have to fight so much for it, yet the people who deserve nothing get the best handed to them?" and you too TonTon Deserves so much and live your life po kasi Inalay ni Cocoy ang buhay pag-ibig at lahat for you to live. Palakihin mo po si Marcus Jr. ng mabuti.. Haiz kay sarap ng paibig niyo both romantic.. Stay Strong po lagi.. I know Cocoy will be with you forever and in your heart just watching you.. Alam ko kahit ano sabihin namin it will not comfort you but we are here to care Condolence po.. Your story will live forever in our hears.. Cocoy, I and We will miss you forever.....!! :(

    ReplyDelete
    Replies
    1. tagos talaga so puso ang kwento mo Ton.. grabehh.. maganda din tong pang maalaala mo kaya... Long live to you TonTon and Cocoy!! we love you po...

      Delete
  16. txxxxxk! I was reli excited na basa yong ending . . pero mamatay lng pla c cocoy . .tumulo tlaga luha q . .

    ReplyDelete
  17. The Best story ever. Antonio can make this a book. :)The BEST STORY I EVER READ!! :* I learned to Love Cocoy while reading the whole story from 1 to 13. You had the best of best friend Antonio. :)

    ReplyDelete
  18. Tonton, alam kong hindi madali i relive ang story nyo kasi narerelive din ang pain. But I am thankful to you for sharing this. madami ako or kaming natutunan dito especially in appreciating the good things our friends and families are doing for us. Talaga nga maikli ang buhay kaya we have to live in its fullest. You're still lucky for having Cocoy even for a short period, not everyone was given a chance to experience that wonderful moments with the person you cherished most. But Cocoy is lucky as well for having you, you are also a blessing to him, your undying love for him is truly amazing.
    We will never forget you guys because you gave this site another color. Pinaramdam nyo sa amin what love really is. Though ang ending is not we are expecting, kasi as for myself gusto ko yung usual na naging kayo at tinanggap ng mga tao sa paligid ninyo ang tungkol sa inyo. Pero just the same as you said, ang pagmamahal mo sa kanya ay hindi kayang tapusin kahit ng kamatayan. I salute you Tonton, you are truly amazing from the start of the story nakita ko n ang sincerity mo sa pagkukuwento dahil puso ang gamit mo sa pagkukuwento, kaya from part 1 til this part wala ako pinalampas. And I've learned so much from this especially in standing again after the trials.
    Thank you and Best Wishes to you and your family.

    ReplyDelete
  19. Feeling ko namatayan din ako at nakikipaglibing din, pambihira ang galing mo sa pagkukuwento, parang totoong kasama ako sa eksena, yung part na nadidinig lamang niya ang mahihinang hikbi at singhot lamang ang nadidinig niya sa paligid, nadidinig ko iyon sa aking sarili habang binabasa ng paulit-ulit ang kwento. Binalikan ko sa pagbabakasakaling mali ang pagkabasa ko, baka pag inulit ko ay magbago at hindi pala namatay si Cocoy. Pero iyon talaga e, kaya muka man akong tanga dito sa office, wala aong magawa e, buti na lang at late ako nag open nito, iilan na kami.
    Ang galing ng story na ito, ito na ang BEST STORY na nabasa ko dito at babalik balikang basahin

    ReplyDelete
  20. Ang bigat, nakakalungkot, ang sama-sama ng pakiramdam ko! Condolence po t0n, d ito ang ineexpect k0ng ending, kin0nfile ko ang story mu mula simula hanggang eto nga, d ko mapi6il n umiyak, ang sama talaga ng lo0b ko d ko mapi6il umiyak! :-( napakabuti mung tao, ton,
    i think karapatan ni marcus n malaman ang toto0 ilove the st0ry i ho0k with it ang dami k0ng natutunan sa storya mu,
    the best/great st0ry ever!

    ReplyDelete
  21. ito na ang pinakamagandang story nabasa ko dito sa site...sobrang ganda at inaabangan ko talaga...hindi ko inaasahang ito ang ending ng kwento mo ton, napaiyak din ako dito, at ramdam ko ang sakit..

    maraming salamat sa pag share mo ng story.

    a big applause.

    ReplyDelete
  22. tapos na ang kwent0ng binabalik-balikan k0 sa site na to, nice st0ry! Kumbaga sa ulam kumplest0s rekado to. you did it great t0n, And i'm very sorry for wat happened to your frnd, tama ka un ang pinakamalungkot na surprise nya syo,pero i tnk he is happy for this because fr0m n0w on you wil learn how to stand on your own feet..actually i'm an indifilm maker, hayaan mo tom0r0w i wil call my frnd his a producer, kung papayagan mo kaming isabuhay it0ng life st0ry mo ngay0n palang maraming salamat isa it0ng karangalan para smin..




    -jay

    ReplyDelete
  23. Ang ganda ng kwento.. Nung buhay pa sya, sya n ang naging KAIBIGAN mo through ups and downs ng buhay mo.. But knw he's gone, sya parin ang reason why u stood up once again inspite ng kanyang pag kawala.... A real friend will always be a real friend, hanggang s huling hininga KAIBIGAN parin...

    ReplyDelete
  24. hindi ko maintindihan, pang 4th time ko na binasa to at sme pa rin emotion ko. parang pinapahirapan ko lamang ang sarili, bakit ba maxado akong affected sa nangyari sa inyo Tonton.

    ReplyDelete
  25. Napakalunkot...... Bakit ganun.....lahat ng mga magagand kwento dito lahat puro tragedy....... Will anyways... I still be thankful by reading the story lots of learning.. Thank you to the author.....

    ReplyDelete
  26. sheeeet... i hate reading tragedies... naiiyak ako...

    ReplyDelete
  27. sheeeettttt...


    xabik na xabik pa nman akuh umuwi at mag open ng comp. para makita kung meron ng next part..


    peo hindi kuh kinaya yung itago ung pag iyak kuh..


    bakit ganun..??
    hindi kuh matanggap na wala ng cocoy
    xs buhay muh tonton..


    huhuhuhuhuhu


    grabe ang pag iyak kuh
    subra akung naapektuhan..
    huhuhuhu



    cnubaybayan kuh toh talaga
    napaka ganda.. two tumbs up.!!



    mhonzkie
    iyak lang ng iyak..

    ReplyDelete
    Replies
    1. I've felt the same way.... :(


      blizzlee

      Delete
    2. THE BEST STORY I HAVE READ ON A BLOG!

      CONGRATULATIONS MR. TONTON!

      NAPAKAGALING NA WRITER!

      KAYA LANG PO INATAKE TALAGA AKO SA PUSO AFTER READING THIS!

      MEDYO NAKAKARALATE KASI SIMILAR YUNG STATUS NAMIN NI ANTONIO...

      PWEDE PO BANG MAGREQUEST?

      SANA IGRANT NYO ITO MR. TONTON

      BAKA PWEDENG GAWA KA NG ALTERNATIVE ENDING?

      PAMPAWALA NG SAKIT SA DIBDIB. PLEASE PO!

      I WILL REALLY APPRECIATE IT

      AT TATANAWIN KONG MALAKING UTANG NA LOOB!

      I AM WILLING TO GIVE INCENTIVE AND ANY KIND OF HELP THAT YOU WILL NEED!

      GUSTO KO NG ENDING NA BUHAY SI TON AT COCOY!

      PLEASE!

      I AM BEGGING!

      SANA MAGRANT!

      THANK YOU!

      Delete
  28. Ganda ng story, cliche nga lang ang ending..

    ReplyDelete
  29. Sobrang bigat ng emosyon ang nakapaloob sa last part ng kwento na ito tagos sa buto..... nararamdaman mo iyong pangangapal at pagkirot ng iyong dibdib..... parang isinama tayong lahat ni tonton sa bawat tagpo ng kabanatang ito ng kwento nya. Mula sa excitement na sobrang taas papunta sa biglang trahedya.....

    Ngunit kahit ganoon, marami akong napulot sa kwento mo tonton at saludo ako sa iyo bilang isang kaibigan at bilang isang tao na nagpakita ng katatagan sa kabila ng mga Dagok sa buhay. And for your Cocoy, he may rest in peace, hanga ako sa pinaramdam nyang pagmamahal sa iyo, He did love you unconditionally and that's make you so LUCKY!

    ReplyDelete
  30. ito ang story na hindi ko yata makakalimutan, sobrang lakas ng dating, pakiramdam ko personal na nakikinig ako habang kinukwento ito.
    iyong pag-iyak ko hindi ko na lam kung bakit, baka nga nakakarelate lang ako

    ReplyDelete
  31. Grabe yung iyak ko Ton. May friend rin ako na I considered him my life. Without him hindi ako maka-tayo mag-isa.Kung madapa ako nadyan cya palagi. If I am happy he's also happy.Mahal na mahal ko cya bilang kaibigan.Maka-relate ako sa kwento mo Ton.

    ReplyDelete
  32. The best story ive ever read here! Kudos Ton! & condolence to you - dark_rizuro

    ReplyDelete
  33. Bravo mula umpisa hanggang katapusan nagustuhan ko kwento. Thanks author.

    Randz of QC

    ReplyDelete
  34. i am proud na sinubaybayan ko tong story na ito dahil sulit ang bawat part, kaya lang un expected ang ending but just the same, ang ganda pa rin ng story, kahanga-hanga kayo pareho Ton at Coy.

    ReplyDelete
  35. Sana kung hndi ka nahiyang tangapIn kng ano meron kayu noon at dimU inisip ang sasabihin ng mga tao sa Mundo! Sana happY endIng kayU ngayun ! Wala sanang pagsisisi :(

    pero ayus lng yun , lahat nman ng bagay na mangyayari e maydahilan ! Malay mu isa sya angle na pinadala ni papa jesus para iangat ka , at cgero kaya sya kinuha ni papa jesus kasi alam niyang KAYA muna . :)

    #SUPERLIKE

    ReplyDelete
  36. one of the best.. if not, currently the best! sobrang naiyak ako dito... simula umpisa sinundan ko yung kwento at kada update inaabangan talaga...parang kasali ka na sa mundong yun... tagos talaga tong ending... it's not only the death of a loved one, it reflects also yung sakit kung mawala o iwan ka ng taong naging mundo mo... kahit masakit basta nasabi mo na mahal mo xa at pinaramdam mo to, hinding hindi mo pagccchan

    ReplyDelete
  37. Nkkakiyak nman. Sinubaybayan ko amg story n ito. Sobra gamda. batamgas din alo

    ReplyDelete
  38. damn...sarap mo cguro maging kaibigan, ton
    naiinis ako kasi cocoy died! naiiyak ako til now
    nung binasa ko to sa work, talagang nag cr pa ako para mahimasmasan
    feeling ko ako namatayan
    ung mga phrases mda gnamit, tagos puso talaga tangina :((((as in tangina

    ReplyDelete
  39. Because of these positive comments, I have to read this story from part 1, matagal kasi akong hindi nakapagbasa dito, at Tama kayong lahat, maganda ang story na ito. madrama pero hindi OA, ramdam na ramdam yung sincerity ng pagkakasulat. mapi feel mo na alam na alam ng writer a g detalye ng kwento, na parang kaharap mo lang siya at nakikinig sa mga sinasabi niya, pili din ang bawat word,kahit yung pagkukuwento niya sa sex scenes hindi mo maramdaman ang pagkabastos parang napaka casual lamang niyang naipaabot sa atin ang gusto niyang sabihin, pero mas lalo akong napahanga ay sa kwento mismo, maraming emosyon ang nakapaloob dito at napakaraming ara lang mapupulot hindi lamang ng mga kabataan pero kahit sino, mula sa paglaki nila, sa paghahanap ng kalinga ng magulang, sa pagsuong sa hamon ng buhay, paglaban sa mapang aping mundo at pagbangon mula sa pagbagsak, pagabot sa mga pangarap, pagmamahal at pagbibigay panahon sa minamahal at pagkakamali at paghingi ng tawad, higit sa lahat pag appreciate sa kabutihan ng kaibigan at pagtanaw ng utang na loob.
    Tonton, salamat sa pag share ng kwentong ito, hindi man kita personal na kilala, sana maayos na nga buhay mo ngayon,at huwag kang mag-alalapatuloy naming ipagdarasal ang pamilya mo.
    God Bless!

    ReplyDelete
  40. affected ako until now..i read this last april 23, 2013 pa..tapos na ang story..sumakit ulo ko,grabe ang kirut dto sa puso ko..nanghina ako after reading the story..sakit maxado..d ko inasahang ganito ang ending..d ko maiwasang mapaluha pagkatapos ko mabasa..tapos na ang sinusubaybayan kong kwento..hahay..

    tonton thank you for sharing your story..

    eternal peace grant unto cocoy o Lord and let Your Perpetual light shine upon him. may he rest in peace. amen :(


    -ab

    ReplyDelete
  41. sadista ang author na to,gusto nya rin na maranasan ng reader yung sakit na naranasan nya during that time..talagang mafeel m0 yung sakit ng pagkawala ni cocoy..

    ReplyDelete
  42. ANG GALING!

    MULA SA UMPISA CONSTANT KANG MAKAKARELATE KUNG BAKIT GANON ANG TITLE, HANGGANG SA HULI, HINDI NALIMUTAN NG WRITER KUNG BAKIT IYON ANG TITLE, GAYA DIN NATING LAHAT MARAMI DIN SIGURO ANG NAGHIHINTAY SA ATIN SA LIKOD NG MGA BATO.

    SALAMAT TON SA INSPIRASYON!

    ReplyDelete
  43. Ka lungkot naman. I read this story from part 1 hanggang dito! AT SOBRA NA DISMAYA TALAGA AKO SA ENDING! SHET!

    ReplyDelete
  44. Hay, our life is short and our death is sure.

    Tama ang sabi ng professor ko. Napakaikli lamang ng buhay. Hindi ka sigurado sa lahat ng bagay kung magiging permanente ba ito o hindi. Pero ang kamatayan natin, siguradong sigurado.

    I never cried for a story dito sa blog na ito. Pero ikaw lamang ton ang nakapagpatulo ng luha ko. Tyinaga ko basahin mula una hanggang sa finale, kahit na nag-aaral ako. Ang hirap tanggapin na iyong mula pagkabata mo ay nakasama mo na hanggang pagtanda ay mawawalang bigla. I hope mapanatag na loob dahil nasa magandang pangangalaga na si Marcus. Just pray na malagpasan mo ang lahat ng struggles mo kahit wala na sya.

    Naix_0431

    ReplyDelete
  45. tapos na ang favorite qng story, pero ang moral lesson na napulot q dito, hinding-hindi matatapos, pati ang memories sa magandang pagtitinginan nila ton at coy, pero ang hindi ko makakalimutan sa lahat ay ang mga pag-iyak na naranasan ko habang nagbabasa ng buong kwentong ito. Ito lamang ang kwentong iniyakan ko, nagsimula sa part I, totoong apektado ako sa pinagdaanan mo Ton, at hindi ko alam kung bakit story lamang naman ito na binasa ko pero sobrang napamahal ka na sa akin, siguro nga hindi lang sa akin kundi sa aming lahat kung kaya hindi namin matanggap ang ending ng story mo, you deserved to be happy and to be with your bestfriend, but that's life nobody knows what lies ahead at maswerte ka nariyan pa rin ang alaala niya na alam kong mahal na mahal mo din. Good Luck sa inyo ni Jaana at sa inyong mga babies.
    God Bless

    ReplyDelete
  46. Walang kwento sa pocketbook, drama sa radyo o anumang pelikula ang nakasagi sa puso ko ng tulad nito! My heart aches until now.. Ang sakit tlaga..

    ReplyDelete
  47. kung gagawin itong movie or teleserye sinong artista kaya bagay na Tonton at Cocoy? I choose Enzo Pineda at Alden Richards

    ReplyDelete
  48. ASTIG, sobrang ganda ng story... ang galing ng author.... sana lang hindi ito true to life, sobrang sakit ng naging ending ehhh... pero happy ako para kay ton-ton, dahil may isang cocoy sa buhay nya... kung matagal nyo na sanang tinanggal ang mga batong humaharang sa inyong pag iibigan, masaya sana kayung dalawa... pero aus lang ganun talaga ang tadhana, mapag biro!
    RIP to cocoy
    GOD Bless para kay ton-ton at jana
    KUDOS para sa author! GOD bless ndin..


    Thanks,
    jayzky.. :-D

    ReplyDelete
  49. Hindi mo masisisi ang isang tao kung lahat ay kaya nyang gawin sa mahal nya..
    .
    Grabe single pa ko nyan ah... Pero sana naintindihan agad ni tonton na mahal na mahal sya ni cocoy at kahit SILA AGAINST THE WORLD na eh kinaya nila...
    .
    Parang kasalanan tuloy ni tonton ang lahat.. Naawa ako kay cocoy..
    .
    Indi to fiction right?? Well then, COCOY WHEREVER YOU ARE..... HINTAYIN MULANG SI TONTON KASI PAG DUMATING SYA HABAMBUHAY NA KAYO MAGSASAMA!!!
    .
    Sheet!!! Naiyak na ako... Kasalan lahat to ni tonton.. Pero kung ok kay cocoy edi okay na sakin..
    .
    .
    ..chie..

    ReplyDelete
  50. huhuhuhuhuhu :'( di ko inaasahang ganito ang ending.
    Napaka saklap naman nang nangyari kay Cocoy.
    Sana hindi nalang to ang ending kaso hindi pwedeng baguhin nangyari na eh. :'(
    Sana makahanap rin ako ng katulad niya.

    ReplyDelete
  51. Grabe isa ito sa mga story na ramdam ko ang emosyon tlagang mararamdaman mo yung nararamdaman ng author habang isinusulat ang kwentong ito... Ang bigat sa loob, di ako makaget- over, sana may COCOY din na dumating sa buhay ko, condolence Tonton :((

    ReplyDelete
  52. Sana lahat ng tao, regardless ng preference, makakita at magkaroon isang Cocoy kahit minsan sa buhay natin..we all deserve to be loved unconditionally..

    ReplyDelete
  53. again sa lahat po ng sumubaybay, sa kwento namin, maraming salamat po at sa lahat ng inyong comments maraming salamat, sir admin, thank you very much sa pagpost and More Power!

    ReplyDelete
    Replies
    1. naiyak ulit ako habang bibasa ulit ang kwento mo Antonio.. nanganak na kaya si Jana..

      Delete
  54. nice story my trill, ganda grabe nice sir antony

    ReplyDelete
  55. sir tonton salamat sa pag share mo ng iyong story, talagang napagpulutan ng maraming aral, pero sir tonton ganun tlaga ang buhay, minsan nangya2ri ang mga bgay2x na wala sa plan naten, pero kayalangan lang naten na tangapin kahit na masakit remember kuya tonton lahatlahat tayo ang magsasama sama dun sa kabilang bato, pero sa ngaun po kaylangan pa ntng magpatuloy sa buhay, saludo po ako sayo sir tonton, cocoy alam kung masaya ka na kung san ka na ngayon,

    ReplyDelete
  56. MMK mo na yan best story siguradi ako kahit sinong aktor na gaganap sa role mo magiging best actor sana marami pang stories katulad nito pero sana sa susunod happy ending naman :) parang ganito rin yung story ng parrafle na pag-ibig sa pinoy m2m stories try nyo pero da best parin ang KM

    ReplyDelete
  57. eto talaga yung story na matagal ng tapos binabalik balika ko pa rin, hindi lang ako, marami pang iba, at talaga namang ito lang din yung story na napakatagal ng na publish pero ang comments tuluy tuloy pa rin, the Best talaga. Congrats Ton and God Bless to you and your family

    ReplyDelete
  58. a very great story... ang ganda tlga ng story.... only so sad na COCOY died untimely... we can learn fron this by saying on time what we want to say... as for TONTON,,, i feel you from chapter 1 up to the end... goodbyes really the saddest words to say and part of life.... i wonder whats the gudness in gudbyes really??? anyway... i said to myself that i will not comment to the previous chapters dhil i'll read this up to the end... the struggles are really hard,,,and TONTONs enthusiasm and will are but amazing... Just show that dreama really do come by the help of GOD...as for COCOY,,,he's love for His FRIEND is very remarkable and despite of any hardships and difficulty still he assures that he will always be there.... very lovely... very wonderful... this the most idealistic friendship ive ever known... it was so great na inako nya ang anak ni COCOY kay JAANA.... GOD BLESS YOU MORE TONTON... GOODLUCK to youe future endeavour....

    ReplyDelete
  59. wonderful story, great twists but unexpected ending so many lessons learned

    ReplyDelete
  60. I just read everything and this will be the first time that I shall put a comment to a story on this website...

    All I want to say is...

    Anthony... I would like to meet you. I would like to share to you everything that I know to surpass this kind of point in one's life.

    I understand too that both of you did what is necessary to stop because the world might not understand you. My tears started to fall after I had read that part...

    I understand everything... I'll wait for your response my good friend...

    -Seju

    ReplyDelete
  61. sir,as much as i want to meet and thank each and everyone of you who wished me well but it would be impossible. we are now here in Australia practicing the profession my mother dream for me and i am really thankful to her kasi, because of that dream i met my father and i believe there will b brighter future for me and my family.
    again thank you kahit matagal na napost story na ito, hindi pa rin natatapos ang pag appreciate ninyo.
    dont worry, i still reserve the best part of my heart to cocoy, and as i told him on the last part of this story i know he is still waiting for me and in the right time magkikita pa rin kami. but for now my love goes to my wife and my children because they are everything.
    -ton-

    ReplyDelete
  62. Hi Ton! =)

    It's okay. I understand... Thank you for your reply. I knew it, you're in Australia. I have friends there and nakakatawa, I requested them to look for you in a way na if they will come across a doctor in a name like Anthony Marquez to inform me. Wala lang, perhaps I'm captivated w/ your story and I'm just a fan. Yung kaibigan ko nga na nagbasa ng story mo eh we decided to go to Batangas to visit Cocoy sana pero sobrang busy kasi eh di natutuloy. I am wishing you all the best in the world, in your profession (frustrated doctor ako, I want to be a cosmetic surgeon kaso wala eh. But it's okay. I'm a teacher now. Proud to be!), your family now, and of course, I am wishing you true happiness all the days of your life.

    =)

    -Seju

    ReplyDelete
  63. i love the story.
    from the very first part of the story, it is very captivating and interesting which as i read the whole story, i am right and kudos for you.
    death is just the beginning of everything and it symbolizes the strength that is within you which you need to harness it and be strong.
    life is very short, i can say that i'm jealous with your fighting spirit but i can say that i'm proud of you as a person even you don't know me, you fought for everything and you gained.
    with the responsibility that you carry with the wife of your best friend, that is very unusual but i know your best friend is thankful that you have his wife and he knows that you will take good care of her and their son.
    continue fighting...
    continue loving...

    after reading the story, these i can tell,

    you're a brave man and all of us know that you're a strong man which you are deserving to have all the success that you are experiencing now.....

    ReplyDelete
  64. Ang sakit sa puso na mawawala c cocoy..., hndi ku tuloy mapigilan ang pagpatak ng luha ku habang ngtatype..., khit alam kung pwdeng mwala c cocoy s huli (pero nung una kung binasa to tlga alam ku n slang dalawa ang mgkkatuluyan AND THEY LIVED HAPPILY EVER AFTER^^)..., wag mu mamasamain ang itatype ku fiction po b ito? o real story?..., kya ku nmn nsabi un dahil po sa mga dayalog akalain mu un natandaan mu pa ung mga cnasabi nyo khit nung bata p kau..., well kung totoo man 'to o hndi ang mganda nagenjoy aku kkabasa nito^^...,

    ReplyDelete
  65. Grabe po...sobrng naiyak po ako a story niyo....

    ReplyDelete
  66. Ton this is the best & the greatest story i ever read. Actually higit pa sa best & greatest :). Feeling ko di ako makaka tulog dahil sa ending. I hope na meron talagang isang kagaya ni cocoy na nabubuhay sa mundong to. I WISH i would have a bestfriend like COCOY ♡ :'( goodnight

    ReplyDelete
  67. Ngayon ko lang nabasa ang buong kwentong ito. Talagang hindi ko tinigilan hanggang hindi ko natatapos hanggang sa last part. Minsan nakikiiyak na din ako lalo na nong minamaltrato si Tonton ng Tyuhin nya at nong lagi syang pinagsasamatalahan ng coach nila sa school...medyo affected na ako don pa lang. Pero super di ko matanggap ang ending, parang hindi ako makakatulog ngayong gabi, ang bigat bigat ng dibdib ko, sobrang iyak ko dito. Naalala ko kasi ang bestfriend ko noong namatay sya, magkausap palang kami ng gabi dahil dapat may lakad kami...dahil sa work ko hindi kami natuloy na lumakad, kinabukasan ng umaga tinawagan na lang ako ng mama nya na patay na ang bestfriend ko

    ReplyDelete
    Replies
    1. Condolonce niel! mahirap pa namang makahanap ng bestfriend. ako nga wala. haizt!

      Delete
  68. Ngayon ko lang din to nabasa..from 8 pm yo 1 am,tinapos ko talagang basahin to..ni ayaw kong ipagpabukas kahit na may trabaho bukas...pero sobra mo ako pinaiyak ANTONIO..huhuhu...Gob bless po at ingat po kayo at sa Family mo..

    ReplyDelete
  69. Hay naku, Antonio! Nagsimula akong basahin kwento mo mula alas 10 ng gabi kagabi. Kakatapos ko lang ngayung 3:45 ng madaling araw. Ninamnam ko ang kahulugan ng bawat kataga ng kwento mo mula part 1 hanggang part 13. Punong puno ng pagmamahal, sagad sa puso. Walang part na di ako umiyak (kaya yung bimpo ko basang basa pinaghalong luha at sipon, may kasama pang laway. Hay!). Tangay din ako sa kakatawa sa mga portions na nagiging komedyante kayo ni cocoy. Walang kasing ganda ng kwento mo. Pang MMK. Ton! Sana'y maging masaya ka at ang pamilya mo. Never forget to always pray for the eternal repose of your beloved best friend. Wala ng ibang Cocoy sa mundong ito. Mag isa lang yung best friend. Dun kita kinakainggitan! God bless you and your family!

    ReplyDelete
  70. By far, this is the story that has really made me cry buckets of tears to the point of clogging my nose. Not a single part of it was boring. I suuuuuuper LOVE it, tagos sa dibdib!

    ReplyDelete
  71. yung previous chapter yung pinagsasamantalahan ka ng tiyo,coach at jake ba yun? d ko na matangap kasi napakasakit.....

    PERO HINDI KO MATANGAP YUNG ENDING!!! TANFAP KO SNA YUNG MAY ANAK SI COCOY PERO YUNG NMATAY SIYA? FVCK FVCK FVCK!! ANG HIRAP PESTE!!!

    KASALANAN NONG BOSS NI COCOY! PESTE ALAM NMAN NIYANG NAGMAMADALI UMUWI RH PERO NAG PUMILIT! PESTE TALAGA FVCK FVCK FVCK!

    THIS STORY IS AWESOME AND SUPERB

    SANA IPADALA MO TO SA MMK OR GAWING INSPIRATIONAL MOVIE :)

    GOD BLESS ANTHONY MARQUEZ AND KAY JHANA? SA PAMILYA MO! SNA MA MEET KITA AT IKAW ANG MAG AALAGA BILANG ISANG DOCTOR (SANA WALANG SAKIT XD)


    CONDOLENCE KAY COCOY :)
    MAS MAGANDA SANA KUNG KAYO ANG NAGKATULUYAN PERO WALA TALAGA EH MAY PLANO TALAGA SI GOD :)


    GOD BLESS PO SA INYO! ^_^

    ReplyDelete
  72. Grabe ang ganda ng story nila, hindi ko mapigilang umiyak dahil sa sinapit ni cocoy.
    Dami ko natutunan sa true life story ni ton2x at cocoy. ��

    ReplyDelete
  73. Oh wow.. I felt it, Ton.. I wish you all the best..

    ReplyDelete
  74. Would you mind providing details of where his tomb is..? I would just like to lay a flower and say a few prayers, as well.. If you don't mind.. Otherwise, I wish you all the very best this world has to offer because you deserve it.. Kudos, Ton!

    ReplyDelete
  75. Noong mga previous chapters, sabi ko, ayoko ng basahin kasi parang ndi naman sila Cocoy at Tonton sa huli. Pero sobrang ganda nung kwento kaya binasa ko parin. But now, sana nga ndi ko nlng binasa. Ang sakit kasi nung nangyari. Kahit ndi naman sakin nangyari, ramdam na ramdam ko ung sakit. Kahit alam ko na mejo OA, panay ang iyak ko. Ramdam na ramdan ko ung sakit eh.

    ReplyDelete

Read More Like This