Akala Ko Joke Lang (Part 2)

By: Frank

Hello ulet! Kakatawa comments nyo. Sorry nmn, tao lang! Perpekto kayo? Tsaka hindi po ako writer. At kung makakausap nyo man ako at iku-kwento ko sa inyo ang lablyp ko, ganyang ganyan ako mag salaysay! Pero wag po kayung mag alala, I’ll try my best na mas pagandahin pa ang pananalita ko.

4yrs later…

Facebook, twitter, instagram? Lagi ko syang nakikita sa mga sites na yan… sinubukan ko din syang tawagan sa skype, pero mahina ako e. Minsan sa gabi, napapanaginipan ko sya; masaya daw kami. Un nga, DAW lang ang lahat. Naka apat na shooting-star na ako pero wala paring nangyayari, ansakit… sobra. “May mga bagay na wala nang second chances” Yan ang natutunan ko sa 4 na taong nakalipas ay matagal ko syang hinintay bumalik. Every sem, exited akong pumasok… Inaakalang “Baka nandito sya” palagi ko ring hinahanap ang apilyedong Schenider sa Top Students kada end ng sem… pero wala
“Where are you now?
Cause I'm thinking of you
You showed me how
How to live like I do
If it wasn't for you
I would never be who I am…” Minsan napapasabay nalang ako. Ano bang nangyari sakin? Bakit ang sakit? Hindi naman naging kami ha? Oo na po, ako na OA. Wala namang kami dba? Ako lang naman ung umasa, hindi sya. Baka po isipin nyo, “Anu konek?” Wag po kaung mag alala, di ko rin alam.

*** STORY STARTS HERE***

9:30 na ako naka pasok, late nanaman, ok lang. Sanay nanaman ako eh. Atleast matataas grades ko, wala akong paki kung ano man sabihin ng mga Prof ko besides, sanay na rin naman sila. Pagkatapos na pagkatapos ng subject ko na ito, lumapit na agad sakin si Hanna. Naalala nyo ba sya? Sya ung babaeng parte ng tropa dati. “Hui! Late ka nanaman!. Oo na kayu na Mayaman, ikaw na pwedeng umulit. Pero alam mo bang andaming taong hindi na nakapag-aral? O Nag-aral manlang?” Blah blah blah. ARAW ARAW nalang ganto, nakakaumay na. Feeling nanay to e, actually talo pa nya ang nanay ko sa pagiging bungangera.
“Yep…” “Hmm” “Aha” Lang ang mga isinasgot ko. “Yeah whatev’s” Tiningnan nya ako. “Please, stop it. I don’t even care. Mas mataas naman grades ko kesa sayo no” Walang buhay kong sabi. Pansin kong medyo na-offend sya dun… yeah? So what? Derederetso ako nang…
“Alam mo naging ganyan ka mula nung nawala si Koji…” Napatigil ako sa paglalakad…”Mahal mo na ba talaga sya? O laro nyo lang un?” Nag lakad ako palapit sa kanya at tini-tigan sya sa mata. “Dont say more non-sense things. I don’t care about you, neither him eversince” dag dag ko. “Could you please stop being a jerk? Do you think everything would be better this way?!”… Napatingin ako sa paligid at napnsin kong nakakaattract na kami ng tao. Kaya nag lakad nalang ako ulet palayo.

Let me re-introduce myself… ako si Frank, pero ibang Frank na… Walang pakialam sa mundo, madaming admirers, at irresponsible pero matataas ang grades. Kilala ako dahil madami na akong naging kabugbugan lalo na sa Village namin. Performing arts ang kinuha ko para sa college hulaan nyo nalang kung alin at saan. Meron naman akong mga kaibigan dito, problema sakin puro sila lalaki na masasabi kong bully. Mas tumangkad na ako at naging 5’8 and a half

“May bago atang student… pero girl, pansin mo ang cute nya no?”
“Hihihi. Oo nga, sana nga lang pansinin nya ako eh”

“Kay Papa Frank nga lang kahit anino mo hindi nya tinitignan eh” Girls -_-. Favorate topic nila? GWAPO, POGI, CUTE. Derederetso lang ako sa pag lalakad nang may nakita akong lalaking nakahoodie na walang sleeves na white, at may panloob na black t-shirt. Washday ngaun kaya normal lang sa mga taong parang pupunta sa SM Aura pumorma. Kausap nila sila Kurt, at mukang may mapagti-tripan nanaman sila.

Lumapit ako at naring ang pinaguusapan nila. “Ah, sa 2nd building po yan. Dun sa 3rd floor.”
“Frank!” Tumingin ako sa tumatawag sakin… Si hanna nanaman. Nang-biglang- *Boogsh* nabbangga nya ako at natumba kami… Tug tug, tug tug, tug tug. Nagkatitigan kami ng medyo matagal. “Tsk! Ambigat nman! Umalis ka na sa ibabaw ko putcha” Bigla syang tumayo at nag sorry..
“Susunod tumingin ka sa dinadaanan mo…” Masungit kong sagot... tumakbo na sya sa hindi malaman na dahilan. Pero… Green eyes? Di ko alam ang nangyari pero mag isang gumalaw ang mga paa ko at hinabol sya.

“Hoy! Hoy!... sandali” Natigil lang sya sa pagtakbo nung nahatak ko ung kanang kamay nya. “S-sorry nga pala. It’s my fault, dapat hindi ako nag siga sayu kanina.” Ha? Bakit… ambait ko? “Hehehe, a-a-ayus lang. Ah, tulong, saan po ba tong room?” Pinakita nya sakin ung sched nya. TBA. “Sabi na nga ba at nantrip nanaman sila! “Sorry din. Mukang naloko ka nanaman nila Kurt. Wala pa yan, to be announced meaning nyan”…“Ah ok. Tnx Frank. Bye.” Ngaun ko lang napansin… nasatapat na pala kami ng gate. May sinakyan syang isang sasakyan. Wow, ang gara. “Thanks Frank…” WAIT WHAT? PAANO NYA AKO NAKILALA? Tsaka To be announced? Parang 3rd sem na to?
Halos hindi ako nakatulog dahil dun… iniisip ko kung paano? Lalaking 5’7, moreno, makinis, payat pero malaman, wavy ang buhok na halos maging katulad ni Harry Styles, medyo mapula ang buhok… at green eye. Pinipilit ko nalang sa sarili kong, “May crush lang din sakin un”, o kaya “Famous lang ako kasi nasa frontpage ako ng website ng school” Pero hindi eh!
Kinabukasan… Maaga akong nagising kahit na mga 2 na ako nakatulog. “Franko, are you sick?” Mom ko, himala at umuwi. “No Ma”. Kinuha ko nalang ang monthly allowance kong nasa lamesa. Tinignan ko ang laman ng sobreng pula, kumuha ng mga ilang pirasong papel at ibinalik. “Ma, sobra”. “Hmm? Saktong blahblah thousand yan ha?” Pagtatakang tanong ni Mom. “Opo, andami ko pa pong extra, baka magalit na ung lalaki dun at sabihing puno na ATM ko” Natawa kami… maya maya dumating si Dad… my STEP-dad. “Morning Frank, I’ve bought a new dog. Wanna see him?” Kinuha ko na ang bag ko at naglakad. “Yeah, whatevs” Akala nya mapapalitan nya ang Daddy ko. Masyadong syang bida-bida.

Sumakay agad ako sa big-bike ko(1000 cc na motor po).

*******************************

“Aba! Maaga ka ngaun dre ha?” Umakbay agad sakin si Jet. “ Oo, nga at… wow pre, blooming ka ata ngaun ha?”-Si Kurt. At umakbay naman sya sa kabila kong balikat at nagtawanan sila. Lumabas agad ako ng room at dumeretso sa office. “Mam, may itatanong lang po. Bakit po merong lalaking nagtanong sakin kung saan ung isang room at nakita ko sa card nya to be announced? Hindi po ba parang nasa kalagitnaan na ng 3rd sem?” “Ah, baka si Koji ung sinasabi mo? Tamad kasi un na halos homeschool lang sya. Baka hindi pa nya napapalitan” “Thanks Mam”

Naglakad ako papunta sa room namin… Nga-nga. Gulong-gulo. Pagpasok ko palang si Hanna nanaman ang bungad “Hey Jerk. Guess what? Blah blah blah blah” Andami dami nyang sinasabi, ang nakita ko lang… si Koji, nasalikod nya. Nakaupo at nagsa-soundtrip. Hinawi ko si Hanna at sinapak si Koji, napatayo sya at “A! Para san yun?!”