Habal Habal King

By:

One of my craziest experience nung bata-bata pa ako . And I am glad to share this to you….

I hope may lesson na mapupulot at di lang puro kalibugan ang makukuhang aral sa experience kung ito.

Isa akong Engineer and mayroon kaming mga project sa mga liblib na Sitio down South. Dalawa kaming naasign sa isang Sitio nasa paanan nang Bundok.

Day before yung field visit schedule ay na nasira yung service ng office kaya hayon nasa motorpool and di raw aabot kinabukasan. Kaya no choice ako. Either mag co-commute or gagamitin ko yung sasakyan ko.

So I decided na mag commute, ayaw ko namang gamitin ang aking service dahil alam kung mapapasabak lang ito sa samot saring lubak lubak na kalye papuntang Bundok.

Badtrip, yung ka partner ko sa project ay di-makakasama dahil na dengue ang baby. So to make things worst, solo flight ako papuntang field. Nag suggest ang office na ipost pone nalang yung visitation. Pero ako ang Head ng project and ayaw ko namang maging bad example sa aking subordinate. Sila nga naka ya nila, so need to do it also..hehehe..pasikat lang?

Maaga ang alis ng jeep dahil almost 3 hours ang biyahe. Pagdating sa babaan ay lilipat ako at sasakay ng motor. So another 40 minutes na biyahe.

Maaga ako sa terminal at naupo sa may front seat katabi ang matabang Ale.

So hayon, umandar na ang jeep na punong puno mga pasahero. Damn!!!!….sising- sisi ako dahil ang hirap palang mag commute. Grabe sobrang bagal ng biyahe and nakakatakot. Andiyan pa yung alikabok at sangkatotak na mga pinamili ng mga pasahero sa City.

Buti’t nakarating din sa babaan ng jeep. Pagbaba ko ay may dalawang naka single motor ang sumalubong, kumukuha ng pasahero.Dun ako na ki pag negotiate sa naka itim na DT Yamaha. At ok naman ito sa aking alok.

Nang sumampa na ako ay may sumisigaw ng pangalan. Isang mama na tumatakbo papunta sa aming direksyon. Naka suot lang ito ng basketball short at naka sando ng puti. Medyo pawisan ito kaya medyo bakat na ang matipuno nitong katawan at mauumbok na utong. Magkakilala pala sila ng driver at magkasama silang habal-habal driver. Bumili daw ito ng oil para sa kanyang motor kaya ito naluwas.

Tinanong naman ako nung driver if ok lang na makiangkas ang mama. Kasi same place din naman yung pupuntahan namin.

Tumango lang ako

Kahit medyo disappointed ako ay wala akong magawa. Kasi ang agreement namin ay papakyawin ko ang biyahe para na rin sa convenient ang lakad ko.

Kaya hayon, sinabihan akong mas mainam daw na yung back pack ko ay nasa harapan ng driver para komportable at magkasya yung nasa aking likuran.

Sa pagkarining ko sa kanilang usapan , ang pangalan pala nung mama ay Rambo at ang driver ay Manuel.

Balbon si Rambo wari koy mas matanda ito sa akin at mas matangkad ng konti. Matangos ang ilong at maganda ang korte ng bibig at makakapal nitong kilay. Medyo sunog na ang kulay nito, siguro dahil bilad ito sa araw.

Nang sumampa ito sa aking likuran. Sabi pa nitong

“Excuse me Bossing.”

Nag smile lang ako. At pinaandar na ng driver ang motor.

Na cu-curios siguro sa akin si Rambo kaya nag tanong kung bakit daw ako napagawi sa kanila.

Medyo pilosopo ang sagot ko.

“Baki’t mo natanong” sabi ko sa kanya.

Sumagot naman ito na sa ayos ko raw ay di raw ako taga doon at kilala raw niya lahat ng tao doon. At sabi pa nito na walang nagagawi na artista sa kanila. At tumawa pa ito.

Sabi ko naman

“Wehhh…Di nga?” medyo painis kung sagot.

“Totoo naman talaga” pangunglit nito.

Para matapos na ay sinabi ko sa kanya na may project ang office namin sa lugar nila.

“Kayo pala yung may project doon sa amin.” Masaya nitong sabi sa akin. Sabi naman nito at kasama pa raw ang nanay nito sa mga beneficiary.

Kaya hayon, medyo gumanda ang usapan kahit di masyadong nagkakarinigan dahil medyo mabilis ang takbo ni Manuel.

Sa di inaasahang pangyayari ay napansin kung medyo may umbok sa aking likuran lalo kung pababa yung aming tinanatahak. Ramdam ko, kasi manipis lang yung Northface na Goretex pants na suot ko. At saka naka jersey short lang si Rambo. Kaya mahahalata mo talaga.

Sa isip –isip ko, nana-nadya bato? Or sabog lang?

Shiiitt…

Alam kung mali ang posisyon nang manoy nang mama sa aking likuran. Ramdam ko kasi na pilit kumukuha nang tiyempo na maiyos nito si manoy…

Hahaha….natatawa na lang ako.

Tinapik ko ang kanyang binti hudyat na may sasabihin ako sa kanya. Inilapit naman nito ang tenga para akoy marinig.

“Gi-utgan galing ka Bai(Cebuano)hehehe…Ayusin mo yan kasi nakikiliti ako.” Medyo patawa kung sabi sa kanya.

Sumagot naman ito.

“Humot man gud ka –(mabango ka kasi)” natatawa rin nitong sagot.

“Buang” sabi ko sa kanya…

Sa isip- isip ko….Patay!!! ang libog naman nang mamang naka angkas. Di na nahiya….Putcha!!!!

Hayon, di na ako tinantanan ni Rambo. Sina sadya pa niya na ikiskis ang tirik na tirik nitong manoy.

Shiittt...malaki ang kargada nito. Ramdan ko ang lagi nito lalo na kung umaakyat at bumababa kami. Nakadagdag pa nito ay ang mabato at lubak-lubak na daan. Kaya siguro eme-erect lalo ang titi ni Rambo…

….Shiiitt…Shittt…Shitttt…

Di nagtagal ay nagsisimula nang mag react ang aking manoy. Buti na lng at may dala akong sling bag kaya inilagay ko sa aking unahan para di mapansin nung driver. Ang medyo galit na rin na manoy ko….

Ohhh May gulay!!!!kakahiya to…

Sa isip-isip ko…WORK ETHICS—WORK ETHICS…grrrrrrr….

Shiiitt….

Ano-gagawin ko?????

Work Ethics vs. Libog…sino kaya mananalo..?

Abangan